Een mooi stuk over het ontstaan van onze vereniging. Geschreven door Loes van de Pas. Loes heeft zich laten inspireren door een van de oprichters van onze vereniging: Lau Pas.

Hoe een team jongemannen dat wilde blijven handballen uitgroeide tot een nog altijd bruisende vereniging
Het begon allemaal in 1967 met een goede lichting jongemannen van het 1e team van KPJ handbal, dat dat jaar kringkampioen van Brabant was geworden. Omdat de J van KPJ toch echt voor ‘Jongeren’ staat, was het voor de jongens vanaf een zekere leeftijd niet meer toegestaan om in KPJ-verband te blijven handballen. Daar bovenop kwam dat het succesteam het jaar erop allemaal zowat in de gips terugkwam van het regiokampioenschap; door gebrek aan goede scheidsrechters leek het spel meer op free fighting dan op handbal. In de bus terug ontstond daarom het idee een handbalvereniging op te richten, zodat je scheidsrechters van de bond had bij de wedstrijden. Bijkomend voordeel was natuurlijk ook dat de niet meer zo jonge jongeren op deze manier konden blijven handballen, want de sport is veel te leuk om in je vroege 20’er jaren al mee te stoppen.

Zo gezegd zo gedaan; in 1968 was handbalvereniging Bergeijk een feit. Gestart werd met 1 herenteam en 3 bestuursleden, bestaande uit Janus Willems, Harrie Pas en Tjeu van der Aalst. Deze laatste was pas van Eersel naar Bergeijk verhuisd omdat hij les was gaan geven in de Weebosch. Hij had zich aangemeld voor gemeenschapswerk om ‘iets in Bergeijk’ op te bouwen. Verbinding heeft hij zeker gevonden in het dorp, en met zijn 25 jaar voorzitterschap van de handbalvereniging heeft hij veel voor de club betekend.

In 1969 kwam er een damesteam bij, en een team jonge meiden afkomstig van de katholieke meisjesgilde. Vanaf het begin was het besef dat jeugd essentieel is voor de vereniging, en begin jaren zeventig is daarom breed ingezet op het verkrijgen van jeugdteams. Zo werden in 1972 via een advertentie jongens en meiden geënthousiasmeerd voor de sport, door 5 gratis trainingen aan te bieden met als spectaculaire afsluiter deelname aan een handbaltoernooi in Boxtel. “Als daar dan eens 30 man op af komt…”, was de insteek. Zo gezegd zo gedaan, ware het niet dat er ineens 70 jongens en meisjes kwamen trainen, waardoor flink geïmproviseerd is met trainers, jeugdleiders en zelfs een extra touringbus om al het grut in Boxtel te krijgen. Maar ook dat kon met handen en voeten prima worden geregeld, en hiermee was de basis voor de handbalvereniging van vandaag gelegd.

Improviseren was het wel in de begindagen. “Waar kunnen we ergens een handbalveld maken”, werd gevraagd aan de gemeente. Bij de voetbalvelden kon wel ergens ‘een huukske’ worden vrijgemaakt, en daar werd door de leden elke week zelf met linten een handbalveld uitgezet op gras. Later gebeurde dit met kalk. Er is zelfs een jaar bij het ploegterrein gehandbald, terwijl het oude gemeenschapshuis gebruikt mocht worden om te wassen en om te kleden. Midden jaren zeventig is de sporthal gebouwd en in 50 jaar heeft de verschuiving plaatsgevonden van handballen op gras naar beton, en van buiten naar binnen. Nog steeds hebben sommigen van de handballers van het eerste uur een enorme hekel aan regen, omdat in het natte gras het spel weinig meer met handbal te maken had door alle glijpartijen en een bal die op een stukje zeep lijkt. Het team dat het beste op zijn benen kon blijven staan, en de bal bij wijze van toeval in de goal van de tegenstander wist te glibberen, won.

Handbal is een geweldig mooie, snelle en fysieke teamsport, en binnen handbalvereniging Bergeijk heeft de sport altijd op nummer 1 gestaan, maar plezier en gezelligheid waren daar onlosmakelijk mee verbonden. Sportieve hoogtepunten van de vereniging zijn het spelen in de derde divisie voor dames 1 midden jaren tachtig, jarenlang hoofdklasse spelen van de heren en met de jeugd 2x naar de Nederlandse jeugdkampioenschappen afgereisd. Vooruitstrevend voor die tijd waren de activiteiten die buiten de sport om georganiseerd werden, zoals jaarlijks het jeugdkamp. Velen zullen zich camping ’t Hemeltje in Zuid Limburg nog voor de geest kunnen halen, met zijn grote berg waar je niet op mocht klimmen.

Halverwege de jaren zeventig ontstonden er buitenlandse uitwisselingen met het Duitse Wipperfürth en Marienheide voor de seniorenteams en oudste junioren. Spelers werden ondergebracht bij leden van die clubs thuis en vice versa. Deze teams speelden op hoog niveau en handbal is in Duitsland echt een sport van formaat. Behalve voor de spelers zelf was het daarom bij het toernooi in Bergeijk ook voor het publiek geweldig om handballers van dit niveau te zien spelen. Maar zelfs gerenommeerde Duitse handballers die duidelijk een aantal klassen beter waren, bleken gevoelig voor de Bergeijkse gezelligheid. Het laatste toernooi was het zo uit de hand gelopen, dat de Duitse vedettes nog niet zonder zonnebril het daglicht konden verdragen en de Duitse keeper zijn sterke drank bij wijze van mascotte in de goal had staan. Door een totaal gebrek aan coördinatie en het besef wat boven of onder was, bleek die Manschaft zowaar te verslaan door Bergeijk.

Deze zelfde ingrediënten zijn vandaag de dag nog steeds de basis en het hart van de vereniging. Een gemengde vereniging met heren- en damesteams, heel veel jeugd, een gezellige kantine, activiteiten zoals jeugdkamp, pubquiz, kienen, samen oliebollen bakken met oudjaar, wedstrijden kijken van de heren en dames van Oranje in de sporthal, en het laatste thuisweekend als seizoensafsluiting waarbij de maandag erna door veel leden standaard wordt vrij genomen op het werk.

Zo draait de handbalvereniging vandaag de dag nog altijd om de pijlers sportiviteit en gezelligheid en heeft ze met een fanatiek bestuur, vele vrijwilligers en nog veel meer jeugdleden alles in zich om nog eens 50 jaar jong te blijven.